اسکار ماهی

ماهی‌های اسکار ماهی‌هایی استوایی هستند که زیستگاه اصلی آن‌ها رودخانه آمازون است. ماهی‌هایی از خانواده سیچلایدها. این نوع از ماهی‌ها در سرتاسر رودخانه 6400 کیلومتری آمازون یافت می‌شوند.

اگرچه امروزه آکواریوم‌ها مملو از اسکارهای گوناگون هستند. اما تنوع آن‌ها در زیستگاه اصلی‌شان معدود است. انواع اصلی این ماهی‌ها در رودخانه آمازون تا نزدیک به 40 سانتیمتر و یک و نیم کیلوگرم رشد می‌کنند.

اندازه‌ای که در آکواریوم‌های خانگی رسیدن به آن تقریبا غیر ممکن است. چرا که همانطور که گفتیم اسکارهای آکواریومی از ترکیب اسکارهای مختلف در سر تا سر جهان به وجود آمده‌اند و با اقوام بومی‌شان تفاوت دارند.

اسکارهای بومی همچنین در بازارهای محلی و به منظور پخت و پز به فروش می‌رسند. اینکه چرا به این نوع از ماهی‌ها اسکار گفته می‌شود را کسی نمی‌داند. اما اسم اولین کسی که به این نتیجه رسیده است که این ماهی‌ها نیاز به اسم دارند، اسکار بوده است.

ماهی‌های اسکار انواع گوناگونی دارند

ماهی‌های اسکار آلبینو، اسکار تایگر یا همان ببری، اسکار سلطنتی، اسکار لوتینو و… اگر چه نسب خانوادگی تمام اسکار‌ها به رودخانه آمازون باز می‌گردد. اما هر کدامشان ریشه تاریخی متفاوتی دارند.

برای مثال در دهه 60 میلادی یک تاجر تایلندی با مشاهده چند ماهی اسکار قرمز رنگ در میان چندین ماهی اسکار با جدا کردن آن‌ها و تلاشی سخت برای تکثیرشان، نسل ماهی‌های اسکار قرمز را به وجود آورد.

یا اسکار‌ها آلبینو و لوتینو امروزی در دهه 80 میلادی بود که سر و کله‌شان پیدا شد.

اسکارها پر رنگ و لعاب

اسکارها پر رنگ و لعاب‌ترین و بی شک زیباترین ماهی‌هایی نیستند که ما می‌توانیم در آکواریوم خود پذیرای آن‌ها باشیم. حتی بسیاری از مردم آن‌ها را زشت می‌دانند اما دارای خصیصه‌ای هستند که آن‌ها را از تمام ماهی‌های دیگر متمایز می‌کند.

پیش از آنکه از این خصیصه برای شما بنویسیم اجازه دهید تا نام یا بهتر بگوییم.

صفت دیگر این ماهی‌ها را با شما در میان بگذاریم؛ سگ‌های رودخانه یا آب.

همانطور که این اسم نشان می‌دهد نحوه رفتار آن‌ها با صاحبشان است که آن‌ها را به ماهی‌هایی بسیار دوست داشتنی تبدیل می‌کند. آن‌ها وقت غذا و یا بعضی اوقات دیگر سر و دمشان را درست مثل سگ‌ها تکان می‌دهند و به این شکل با صاحبشان صحبت می‌کنند.

اسکارها یکی از باهوش‌ترین ماهی‌های آکواریومی هستند.

به نظر می‌رسد آن‌ها صاحبانشان را می‌شناسند. از اینکه بیرون از آکواریومشان چه اتفاقی در حال رخ دادن است با خبر می‌شوند. اسکارها در زمان غذا به شدت جذاب و دلنشین می‌شوند.

اگرچه همانطور که گفتیم اسکارها صاحب خود را می‌شناسند اما باید به خاطر داشته باشیم که آن‌ها خود صاحب محیط درون آکواریوم‌شان هستند.

اگر به آکواریوم به عنوان فضایی چشم‌نواز که قسمتی از بار دکوراسیون خانه را بر دوش گرفته است نگاه می‌کنید، بهتر است در مورد نگهداشتن اسکارها دوباره فکر کنید.

آن‌ها وسایل تزیینی درون آکواریوم را هر جا که دلشان بخواهد قرار می‌دهند.

البته باید اضافه کنیم که آن‌ها این کار را به طرز جذاب و خیره کننده‌ای انجام می‌دهند.

انتخاب ماهی‌های آرام و مطیع و یا ماهی‌های خلاق و بازیگوش حق شماست .

اما شک نکیند که اسکارها به گروه دوم تعلق دارند.

اسکارها مثل سگ‌ها می‌توانند تا 15 سال عمر کنند.

شاید برایتان جالب باشد که بدانید اسکارها مثل سگ‌ها می‌توانند تا 15 سال عمر کنند. پیرترین اسکاری که تا به امروز مشاهده شده است اسکاری است با 21 سال سن.

طول عمر اسکارهای آکواریومی رابطه مستقیمی با نحوه نگهداری از آن‌ها دارد.

ما برای ورود به دنیای ماهی‌ها نیاز به حس مسئولیت‌پذیری بالا و توان برقراری یک رابطه طولانی مدت داریم.

یادتان باشد که خرید یک ماهی اسکار آخرین قدم برای ورود به این دنیا است.

هرچند مراقبت و نگهداری از اسکارها نیاز به توجه زیادی دارد اما وارد شدن به دنیای اسکار‎ها بسیار جذاب است.

  اگرچه در دنیای پول و رفاه این جمله برای همه صدق نمی‌کند .

اما یادمان نرود که چیزهای ارزشمندتر نیازمند پرداخت بهای بیشتری هستند.