پیپ ماهی نواری
پیپماهی نواری که در ایران به نام سوزن ماهی نواری نیز شناخته میشود از خانوادهی سیگناتیدها است. پیپ ماهی نواری (Sungnathidae) در آبهای آزاد استوایی مثل اقیانوس هند، دریای سرخ، آبهای استرالیا، فیجی، پولینزی، اندونزی، فیلیپین، آفریقای جنوبی، جزایر ماریانای شمالی و… زندگی میکند. پیپماهی نواری بدنی کشیده و حلقه حلقه دارد و طولش به 20سانتیمتر میرسد.
آنها برخلاف دیگر پیپماهیها که شناگران چندان خوبی نیستند و برای فرار از دست دشمن در زمینهی مخفی شدن تکامل نیافتهاند، شناگران خوبی هستند. این امر به واسطهی زائدهی زیبایی است که در انتهای بدن آنها قرار دارد.
جالب است بدانید که انواعی از پیپ ماهیها وجود دارند که ماهیهای آب شیرین هستند. بنابراین در زمان خرید حتما در مورد نوع و اسم کامل پیپماهی مطلع شوید. نگهداری از پیپماهیها به افراد مبتدی توصیه نمیشود.
شاید این عدم توصیه، ریشه در نحوهی غذا خوردن این ماهی داشته باشد. حقیقت امر این است که غذا دادن به پیپماهیها کار تقریبا سختی است و نیاز به تجربه و وقت و حوصله دارد. در باقی موارد، نگهداری از پیپماهیها به اندازهی دیگر ماهیها کار نسبتا سادهای است.
این ماهی معمولا زیر مرجان ها و سنگها و نزدیک کف شنا میکند.این ماهی شباهت زیادی به اسبکها دارند. دم و شکل بدنی ان طوری افریده شده که امکان رفتن داخل سوراخهای ریز برای یافتن غذا و یا فرار از دست مهاجمین را به راحتی برایش ممکن میسازد. به اکواریومی با شرایط ایده ال اب و متصل به رفیجیوم نیاز دارد.هر چه سایز اکواریوم بزرگتر باشد بهتر است اما کمتر از 200 لیتر اصلا توصیه به نگهداری از این گونه نمیشود.
این ماهی میتواند توسط خرچنگها و میگو های بزرگ اسیب ببیند.همچنین بعضی از ریفهایی که شاخکهای بلند و رشته ای دارند و شقایقهای مهاجم و یا ریفهای بزرگ (مانند برین ها) ممکن است به صید و شکارش اقدام کنند.
نگهداری ان در کنار ماهیان ارامی چون ماندرین ,اسبکها,گابیها و… توصیه میشود.همچنین میتوان به صورت گروهی نگهداری شوند.ماهیان پرخاشگرو مهاجم یا سریع چندان همخوانی با این گونه جهت نگهداری ندارند.
این ماهی نگهداری سختی دارد که بیشتر به سبب سخت بودن غذا دهی به اوست.میتوان از نوزادان میگوی اب شور و همیچنین جلبکهای ماکرو و copepod جهت تغذیه ان استفاده کرد.بعد از مدتی ممکن است از غذاهای یخ زده نیز تغذیه کند.
شرایط آکواریوم
شما برای میزبانی از پیپماهیها نیاز به آکواریومی حداقل 50 گالنی یا 200 لیتری دارید. این ماهیهای زیبا به آبی با دمای 22تا25.5 درجهی سانتیگراد نیاز دارند. pH آب آکواریوم برای نگهداری از این ماهیها باید بین 8.1 تا 8.4 باشد.
همچنین مقدار نیتریت و آمونیاک آب باید صفر باشد. کمترین میزان از آمونیاک و نیتریت، شرایط زیستی پیپ ماهیها را به خطر میاندازد.
تغییر دمای آب برای این ماهیها میتواند به شدت شوکه کننده و خطرناک باشد. جریان آب سطح آکواریوم باید بین کم تا متوسط باشد. تعویض آب باید به طور معمول انجام شود و همچنین آکواریوم شما باید سیستم فیلتر بسیار خوبی داشته باشد.
باید تاکید کنیم که پیپماهیها برای سازگاری با دمای آکواریوم شما و تطبیقپذیری درست، نیاز به 2 ساعت زمان دارند. از این رو بهتر است آنها را مثل دیگر ماهیها که بعد از 20 دقیقه از درون کیسه به آب آکواریوم منتقل میکنیم، عمل نکنیم.
همسایهها
پیپماهیها موجودات آرامی هستند. بهترین همسایه برای اینها، ماهیهایی هستند که آرام شنا میکنند، نیش و زهر ندارند. ماهیهایی مثل گابیها، اسب دریایی و دیگر پیپماهیها همسایههای مناسبی برایشان هستند.
تغذیه
پیپماهیها غذا را به واسطهی سیستم گوارش خود، به درون دهان میمکند. آنها گوشتخوار هستند و از میگوهای میسی، کاپپود و خرچنگهای خیلی کوچک تغذیه میکنند. گونههای آبشیرین پیپماهیها نیز از حشرات و کرمها تغذیه میکنند. پیپماهیهای بزرگ از ماهیهای کوچک نیز تغذیه میکنند.
همچنین بعضی از گونههای این ماهی مثل پیپماهی راه راه آبی و پیپماهی جینز با خوردن ماهی اخت شدهاند. اگر از این دسته از پیپماهیها نگهداری میکنید بهتر است آکواریومتان نور کافی داشته باشد چرا که این ماهیها شکارشان را از طریق بینایی دنبال میکنند.
زاد و ولد
پیپماهیها از نظر زاد و ولد و البته تا حدودی از نظر ظاهر شبیه به اسبهای دریایی هستند. جنس نر این ماهیهای کشیدهی زیبا درست مثل اسبهای دریایی باردار میشوند. اگرچه زاد و ولد پیپماهیها درون آکواریومهای شخصی کمتر اتفاق میافتد اما اصلا امر بعیدی نیست. کمی تجربه به شما کمک میکند که بچههای پیپماهی را نیز ببینید.
