آینده‌ی حیات وحش
پرده‌ی اول؛ درخت با جنگل سخن می‌گوید
شانزده سال پیش در چنین روزهایی دختری که او را پروانه نام گذاشته بودند بعد از دو سال از یک درخت سرخ کالیفرنیایی پایین آمد. او در تمام این دو سال پا بر روی زمین نگذاشته بود.
18 دسامبر 1999 بود و جولیا هیل بعد از دو سال و تنها بعد از کسب تعهد نامه‌ی کتبی مبنی بر عدم قطع کردن درختان عظیم الجثه که از طرف دولت صادر شده بود، راضی شد که از فرشته بودن تن پس بزند و به زندگی زمینی‌اش بازگردد. او فرشته‌ی نجات درختان بود. جولیا در سرما و گرما و در مقابل توفان‌هایی که سرعت‌شان به بیش از 60 کیلومتر درساعت هم می‌رسید، مقاومت کرد تا امید زنده بماند.
پرده‌ی دوم؛ بسانِ پرنده که با بهار…
جمعی از دوست‌داران حیات وحش نقَده‌ای برای مقابله با جان دادن پرندگان مهاجر در فصل سرما اقدام به دانه پاشی در محل‌های تجمعی پرندگان کردند. تالاب سولدوز یکی از اصلی‌ترین محل‌های تجمع این پرندگان است که به دلیل یخ بستن، امکان تغذیه‌ی پرندگان از آن‌ها گرفته شده است. دوست‌داران محیط زیست اقدام به پخش بیش از 300 کیلوگرم دانه‌های گندم و حبوبات برای این پرندگان مهاجر کرده‌اند.
پرده‌ی سوم؛ بسانِ باران که با دریا…
آلودگی‌های نفتی، ساخت اسکله‌های تجاری و در آخر برداشت کردن مرجان‌ها برای فروش، جمعیت کلونی‌های مرجانیِ خلیج فارس را تا دو سوم کاهش داده است.مرگ مرجان یعنی مرگ زندگی در سرچشمه‌ی زندگی؛ دریا. دریا چه از نظر اسطوره‌ای و چه از منظر تکاملی نقطه‌ی شروع حیات بوده است.
اواخر بهار 91 بود که در خبر‌ها خواندیم پژوهشگران برای مقابله با از بین رفتن کلونی‌های مرجانی که تحت تاثیر گسترش بندر شهید بهشتی در چابهار قرار داشتند، بیش از 1000 کلونی را بهفاصله‌ی 4 کیلومتری منتقل کردند. این یک دستاورد بزرگ برای محققان و جامعه‌ی محیط زیستی ایران بود.
پرده‌ی آخر؛ من درد مشترکم، مرا فریاد کن!
کافی است سری به لیست گونه‌های منقرض شده‌ی جانوری بزنید تا ببینید که چگونه این طومار بلندتر و بلندتر می‌شود. کافی است یکی خبرهای محیط زیست را دنبال کنید تا از تعداد شکارچیان دستگیر شده در هر روز، در عجب بمانید و البته بیشتر در عجب بمانید که این‌ها فقط کسانی هستند که دستگیر شدند.
کافی است رویداد‌های دریا را دنبال کنید و ببینید که چگونه ماهی‌های رنگارنگ که روزی روزگاری برای علی کوچیکه خواب‌های رنگی هدیه می‌آوردند. چگونه در نفت آب‌ها از بین می‌روند.
آکواریوم های شهری
یکی از پایدارترین و مهم‌ترین راهکار‌ها برای مقابله با از بین رفتن موجودات باقی مانده، آموزش و کسب اطلاعات در مورد آن‌ها است. کودکان پرچم‌داران آینده هستند و نباید از اهمیت آموزش برای آن‌ها غافل ماند. نگاهی به سایت‌های آکواریوم‌های شهری بزرگ جهان، نشان می‌دهد که چگونه این موسسات در پی تحقق این مهم هستند.
متاسفانه اما همان‌طور که بارها مطرح کرده‌ایم جای چنین مراکز پژوهشی-گردشگری در کشور ما خالی است. برای پی بردن به اهمیت و نقش کلیدی آکواریوم‌ها، همین بس که بدانیم تنها در آمریکا سالانه بیش از 147 میلیون نفر از این مراکز دیدن می‌کنند. البته نباید از گام‌هایی که در کشورمان در این مسیر برداشته شده‌اند، غفلت کنیم.شهر اصفهان پیش‌قدمِ این امر بزرگ در ایران شده است.
شهرداری این شهر ابتدا با مشارکت شهر خواهر خوانده‌ی خود یعنی فرایبورگ اقدام به تاسیس آکواریومی نسبتا بزرگ کرد. با این همه این شروع کار مسئولین شهریِ اصفهان بود. آن‌ها با مشارکت شرکت اوشن ترکیه در شرف تاسیس یک آکواریوم شهری هستند که می‌تواند گام مهم و موثری برای شروع ساخت آکواریوم‌های شهری در ایران باشد.
