غار کاسکور، میراث رازآلود پارینه سنگی
غار کاسکور، میراث رازآلود پارینه سنگی در اعماق دریا در سپتامبر 1985، برای یک معلم فرانسوی غواصی، اتفاق عجیبی افتاد که بعدها باعث شهرت وی شد. در حین غواصی در آب‌های جنوب فرانسه توجه هنری کاسکور به دهانه‌ی ورودی یک غار جلب شد و در طول شش سال به کشفی منجر شد که تمام دوستان غواص او و از آن مهم‌تر باستان‌شناسان جهان را شیفته و شگفت‌زده ساخت.
کاسکور در طول ماه سپتامبر ذره ذره، هر روز اندکی بیشتر، از طریق راهی باریک به درون سوراخ ورودی غار می‌خزید. راهی که یک مسیر تاریک و بی‌پایان می‌نمود. اما کاسکور به عنوان یکغواص باتجربه به خوبی می‌دانست که صبر و آمادگی دو شاخصه‌ی مهم در رسیدن به نتیجه است.
چندین بار به هم خوردن گل و لای کف غار باعث بسته شدن راه شد. اما تا پایان ماه او از تونل ورودی عبور کرده بود و به اتاق‌های سنگی پر از آب سرکی کشیده بود. سرانجام یک روز بهتالار اصلی و مرکزی رسید در حالی که از زیبایی کریستال‌های شگفت‌انگیزی که دورتادور خود می‌دید، به وجد آمده بود.
او با نور بسیار کم یک چراغ غواصی و در حالی که مفتون آن همه زیبایی طبیعی بود، به هیچ وجه متوجه نقاشی‌های غار نشد. او تصمیم گرفت هیچ کس را به غار نیاورد و آن‌جا را به عنوانباغ رمزآلود خودش حفظ کند. شش سال بعد در سال 1991، کاسکور که برای دیدن دوباره‌ی غار خود بازگشته بود، برای اولین بار نقاشی‌ها را دید. اولین تصویر، جای دستی بود سرخ رنگ که روی دیوار تالار بزرگ نقش بسته بود. او با خود فکر کرد: چه کسی برای چنین کار احمقانه‌ای تا این‌جا آمده؟!
کاسکور
کاسکور از پنج نفر از دوستان و اعضای خانواده‌اش خواست با او به غار بروند. آن‌جا بود که آن‌ها تصاویر نقاشی شده یا حفاری شده‌ی حیوانات را بر دیوارهای غار کشف کردند. در سپتامبر1991 او کشف خود را ثبت رسمی کرد. در شرایطی که حتی فرم مناسبی که شرایط کشف او را در برگیرد وجود نداشت! اولین بار بود که آن‌ها کاشف یک غار ماقبل تاریخی در زیر دریا را می‌دیدند. در روزهای بعد خبر به مقامات بالا رسید و باستان‌شناسان خواهان مشاهده‌ی غار شدند.
پیش از آن‌که آن‌ها راهی شوند، شنیدن نام اکتشاف، یک گروه چهار نفره‌ی غواص را به غار کشاند. به خاطر عدم استفاده از تجهیزات مناسب و آماده نبودن برای غواصی خطرناک در غار، آن‌ها را گم کردند. و تنها یکی از آن‌ها توانست جان خود را نجات دهد. از کاسکور خواسته شد تا برای پیدا کردن جای 3 مرد باقی‌مانده همکاری کند، چرا که هیچ کس مثل او با منطقه آشنا نبود. اما از بد حادثه او تنها توانست پیکر بی‌جان آن‌ها را به روی زمین برگرداند.
در پایان سپتامبر کاسکور همراه یک تیم متخصص و یک گروه غواص پشتیبان از گروه نجات راهی غار شد. سفری که عکس‌ها، فیلم‌ها و نمونه‌های گرفته شده برای آزمایش را به ارمغان آورد. این سفرهای اکتشافی بعدها در سال‌های 1992 و 2003 نیز تکرار شد.
عمر آثار هنری یافت شده بر دیوارهای غار کاسکور را از بیست و سه هزار تا نوزده هزار سال پیش از میلاد مسیح تخمین زده‌اند. قدیم‌ترین این آثار که مربوط به نقش دست‌‌هاست، خود محلبحث‌ها و پژوهش‌های بسیار است.
زیرا گذشته از این‌که دیدن این آثار با چنین قدمتی از نیاکان انسان به خودی خود هرکسی را به فکر فرو می‌برد، چرایی نقاشی شدن آن‌ها، (برای هشدار؟ برای ترس؟ هیچ جواب قطعی وجود ندارد) و تعلق بسیاری‌شان به دست‌هایی ناقص (با انگشت‌های قطع شده) مایه‌ی سوال بود. بسیاری از این نقوش دست‌هایی با کمتر از پنجانگشت سالم هستند.
آثار
آثار دیگر یافت شده مربوط به تصویر حیوانات است که یا نقاشی یا بر دیوار غار کنده شده است. این مورد شاید در میان غارهای پارینه سنگی امری طبیعی به نظر برسد اما باز هم نکته‌ایعجیب و منحصر به فرد در این غار نهفته است. در میان تمام غارهای پارینه سنگی به جز چند نقش محدود ماهی، نشانی از هیچ آبزی‌ای وجود ندارد.
در حالی که در غار کاسکور برای اولینبار این امر تمام پژوهشگران را به فکر فرو برد. در این غار تصویر حیوانات زمینی معمول از جمله اسب، گاومیش، انواعی از گوزن و بز کوهی، شیردریایی و انواعی از گربه‌سانان بر دیوار و سقف کشیده شده است.
اختاپوس
در حالی که بر خلاف غارهای کشف شده‌ی دیگر، تصاویر بسیاری نیز از شیر دریایی، ماهی‌ها، عروس دریایی، اختاپوس و احتمالا پنگوئن بر دیوارهای کاسکور نمایان است. هم‌چنیننقاشی‌ای از پرنده‌ی ماهی‌گیرک بزرگ ماقبل تاریخ (Prehistoric great Auk) در آن‌جا موجود است.
ماهی‌گیرک ماقبل تاریخی پرنده‌ای بزرگ با 27.5 اینچ قد و بدنی سنگین بود که دم و بال، سری بزرگ و پاهایی کوتاه داشت. این پرنده نمی‌توانست پرواز کند اما در آب بسیار سریع بود.
ورودی غار
امروز ورودی غار کاسکور در عمق 37 متری دریا قرار دارد و افراد بسیار کمی موفق به دیدن آن شده‌اند. راه ورود هم قفل شده تا از ورود عموم جلوگیری کند. با این حال یافته‌های باستان‌شناسی حاکی از آن است که ورودی این غار در عصر یخبندان هم روی زمین قرار داشته است و از آن‌جا که بسیاری از غارهای باستانی، برای مقاصد خاص انسان اولیه، به سمت داخل زمین انتخاب می‌شده‌اند، این غار نیز حفره‌ای در داخل زمین بوده است.
